മടിച്ചു നിന്നത്
നിമിഷത്തിലെ അപരാധമായി,
അകലങ്ങളില് നിന്ന്
അടുത്തേക്ക് വരാന് കഴിയാതായി,
ഓര്മ്മകളില് പോലും
ഇടം കിട്ടാതെ
വാക്കുകള് നിഷ്പ്രഭമായി,
തിരികെ നടക്കുവാന്
തീരുമാനിച്ചപ്പോഴും
വഴി അറിയാതെ നിശ്ചലമായി,
ഇരുകാലും മനസ്സും
മറവിയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ആണ്ടുപോയി.
എന്നിട്ടും ഈ ഭ്രാന്തമനസ്സ്
ശാന്തിയുടെ തീരം തേടി
പ്രണയത്തിന്റെ ഒരിറ്റ് മഴത്തുള്ളിയില്
പെയ്തിറങ്ങിയ അനുഭൂതിയില്
യാത്ര തുടരുവാന് ആഗ്രഹിച്ചിടുന്നു.
കൊള്ളാം
ReplyDeleteശുഭയാത്ര..
ReplyDeleteനല്ല കവിത
ശുഭാശംസകൾ..
yathra thudaruka...
ReplyDeleteനല്ല ആശയം നന്നായി എഴുതി
ReplyDeleteഇതിലേക്കും സ്വാഗതം ...
http://www.vithakkaran.blogspot.in/